Veel kinderen in deze tijd zijn “anders”. We kunnen er niet meer om heen dat veel kinderen met hun uitspraken en handelingen ons iets duidelijk proberen te maken. Veel kinderen passen ook niet meer in ons maatschappelijk model en vallen door gedragsproblemen uit de boot.
Deze kinderen komen in de hulpverlening terecht met verschijnselen van dyslexie, ADHD, autisme, PDNos en krijgen vaak Ritalin om rustig te worden.
De kinderen die in mijn praktijk komen, voelen zich vaak niet begrepen door hun omgeving. Terwijl kinderen heel intuïtief zijn met prachtige uitspraken. Ze voelen zich anders, geïsoleerd, als vreemden. Sommigen worden gepest op school. Dit zijn dan vaak kinderen, die meer voelen en ervaren. Zij worden Nieuwe Tijdskinderen genoemd. Mijns inziens passen ze niet onder een label, omdat ze zo uniek zijn.
Ik maak deze kinderen bewust van hun lichaam en ademhaling. Velen van hen zitten in hun hoofd, waar verwarring heerst. Ze nemen te veel informatie op zodat ze hun concentratie niet meer kunnen richten. Sommigen zijn daardoor heel druk en snel en hebben geen rust meer, waardoor ze on(be)grijpbaar worden voor anderen. Velen hebben maag- en darmklachten en problemen met de ontlasting omdat ze niet in hun basis zijn. Niet in zichzelf. Ze hebben moeite met het voedsel, dat wat van buiten komt, te verteren, eigen te maken of uit te scheiden. Eigenlijk geldt dit ook voor hoe ze op de buitenwereld reageren dat zij de gevoelens die de omgeving bij hen oproept soms moeilijk kunnen verteren ofwel eigen maken.
Door deze kinderen bewust te maken van de aarde, de voeten in de grond te zetten en de adem laag te brengen, wordt hun stabiliteit en eigenwaarde verstevigd. In plaats van in de onrust en angst, wordt de focus gericht op het eigen lichaam dat steun en vertrouwen biedt. Het gronden en de lage adem leren hen meer rust te nemen. Het slapen wordt zodoende verbeterd, waardoor het zelfherstellend vermogen van het eigen lichaam weer wordt aangesproken.
Velen hebben, zonder dat ze dat weten, contact met de ongeziene wereld en kunnen dat (nog) geen plaats geven. Meestal begin ik, als dit zo is, in de eerste ontmoeting met het weg leiden van ongewenste entiteiten, als die er zijn. Dit kan meteen ervaren worden en biedt een opening om over te spreken. Het praten hierover brengt al veel rust. Het kind voelt zich eindelijk gezien, herkent en begrepen. Het kind krijgt handvatten mee om zo beter met de ongeziene wereld om te gaan zodat het gaat merken dat hij aan het stuur zit en niet iets of iemand anders.
Ik breng het lichaam en de geest in balans door visualisaties en fantasie-oefeningen. Kinderen kunnen vaak fantastische reizen maken. De linker en rechter hersenhelft worden door fysieke oefeningen en door visualisaties met elkaar verbonden. Dit komt de concentratie en het eigen innerlijk weten ten goede want kinderen houden van visualiseren, vinden het spannend en beleven er spelenderwijs plezier aan. En daar gaat het om: Een kind dat met plezier spontaan zichzelf is, wordt niet meer gepest op school.
In mijn boek staat naast de tekst van dit meisje ook de volgende tekst:
Een ervaring van een meisje dat gepest werd Zie gepest worden.
Gepest worden is meestal: Zichzelf achterhouden, inhouden, terugtrekken, klein maken.
Kinderen (volwassenen ook) die gepest worden, staan vaak onzeker op de grond. Het liefst zakken ze erdoorheen, of willen er niet zijn. Ze trekken zich terug in zichzelf en van de aarde af. Ze vertrouwen het niet, dus geven ze geen gewicht af. Ze worden een speelbal voor kinderen die niet geconfronteerd willen worden met deze onmacht. Want ze willen hun eigen onmacht niet zien. Degenen die pesten, vormen meestal een groep. Ze ervaren liever de macht en invloed en merken dat ze maar weinig hoeven te doen om de ander onderuit te halen. Dit kan van kwaad tot erger worden.
Het gepeste kind kan weer assertief worden door het leren benoemen van de eigen onzekerheid, angst en kwetsbaarheden. Waar ben je bang voor? Het bewustzijn van de voeten, geeft ook kinderen zelfvertrouwen en maakt hen weerbaar.
Een plek innemen, door in je lichaam te zijn i.p.v. angst in jouw hoofd te halen.
