Het was woensdag avond (15 10 2014) een top avond.  Heb er heel erg van genoten met allemaal fijne mensen!
Ik zie uit naar de volgende keer! Mijn stem is veel beter. Als ik al last heb, zit het los en niet meer vast.

Man van 80 jaar schrijft:
Mijn linker been voelt “leeg” na jouw behandeling gisteravond. Ik weet niet hoe ik het anders kan uitdrukken. Nu ervaar ik dat er eigelijk altijd een soort weerstand was in het been, een belemmering voor optimaal gebruik. Waarschijnlijk een gevolg  van de ischias. Nu had ik als kind op een gegeven moment ook daarvan last. Kreeg van mijn moeder gebreid wollen ondergoed aan ( er was niets anders in de oorlog, gemaakt van schapenwol dat door een kennis gesponnen was en door moeder gebreid). Het hielp kennelijk wel na verloop van tijd was het verdwenen en verder nooit meer last gehad. Ongeveer anderhalf jaar geleden begon het weer. Merkwaardig toch.
Verder voel ik mij na gisteravond heel erg goed. Het was een prettige avond met prettige en aardige mensen. Zoiets doet goed.
Als je ‘s avonds , als het donker is, bij jullie huis komt schijnt er licht vanuit alle ramen.
Dat zegt alles. Jij en Henk en jullie huis zijn een lichtpunt in deze wereld.
Jullie geven de mensen in alle opzichten heel veel. Daar ben ik dankbaar voor.
Met hartelijke groeten,
Haijo 15 10 2014

Toen ik op 28 januari voor Margot ging staan zag zij onmiddellijk dat ik met mijn voeten ingezakt stond. (neiging tot platvoeten).
Dat herinnerde mij aan het feit dat ik de laatste tijd ook figuurlijk wat ingezakt was.
Ik mocht op de Bronstoel gaan zitten en daar corrigeerde Margot mijn voeten en ik voelde meteen de energie stromen.
Tot op de dag van vandaag voel ik deze energie nog steeds stromen en sta en loop ik anders, beter en gebruik mijn hele voet.
Toen ik van de Bronstoel opstond moest ik even opnieuw leren lopen. Maar daarna had ik een ongekend gevoel alsof ik voor het eerst voelde dat ik totaal en precies in mijn lichaam paste. Ik vulde het helemaal op. Ik ervaar het als geborgen zijn en ik heb zo meer zeggenschap over mijn lichaam en het functioneren er van.
Kortom, het was een fantastische ervaring!
Margot! Heel erg bedankt!
Ineke 14 02 2014

“Het is bekend dat de mens beschikt over oneindige krachten. Ik weet dat het zo is en geloof het ook. Echter, ik voel dat niet. Met deze gedachte ging ik in “de stoel” zitten.
Omdat ik al ervaring heb met de E-stoel kon ik op de Bronstoel gaan zitten. Margot begeleidde mij. Ik kan mij herinneren dat ik in eerste instantie mijn houding moest verbeteren. Al snel kwam ik op een ervaring die ik meer dan 30 jaar geleden had in de Namib woestijn. De grootheid,  de wijdheid, de volkomenheid, de oneindige stilte, de pracht, het volmaakte, dat alles kwam weer bij mij terug. Alsof ik er weer was. Het voelde heel goed.Dan vloog ik boven de aarde en zag het gedoe van het dagelijkse leven onder mij, heel klein en groen. Zo waren mijn ervaringen. Ik kwam in de Bronstoel  snel op een diep niveau, waardoor ik mij niet kan herinneren hoe verder de begeleiding van Margot was. In het begin was het professioneel, betrokken, gevoelig en liefdevol. Nu ( 2 weken later) besef ik dat het “woestijngevoel”  onlosmakelijk in mij is en deel is van mijn grootheid. Ik hoef er maar aan te denken en voel de grootheid. Het zien van het kleine dagelijkse leven van grotere hoogte laat mij zien hoe onbelangrijk dit eigenlijk is. Hoef daar niet  meer zo bij stil te staan en mij er los van maken er zijn betere zaken.
Deze ervaringen zijn van zo’n existentieel belang voor mij geweest dat ik sindsdien rechter op sta, minder mijn schouders laat hangen en ik meer ruimte heb in het borstgebied. Meer luchtruimte, of ruimte om adem te halen en meer ruimte voor mijn hart.
Al met al een mooie waardevolle ervaring die dus doorwerkt.”
Haijo 12 02 2014

30-9-2013 Vrouw van bijna 58:
Vandaag heb ik een sessie op de stoel mogen ervaren. Ik kwam met de vraag iets aan mijn spanning te doen waar ik last van had.
Ik werd goed ´geïnstalleerd´  omdat het door mijn lengte vaak een probleem is om goed te zitten. Dus ik kreeg een kussen onder mijn voeten zodat ik ook daar grond voelde.
Al snel nadat ik in de stoel zat voelde ik een trilling in mijn handen, de energie begon te stromen.
Margot, als goede waarnemer, vroeg mij wat ik ervoer en zo ja wat. Op mijn antwoord dat ik de warmte en trilling in mijn handen voelde, vroeg zij mij te proberen deze stroom te volgen. Ik voelde de stroom omhoog in mijn armen gaan en ik kwam ook steeds meer in rust. Hierdoor merkte ik dat ik meer ontspannen ging zitten, dat mijn schouders zakten en dat mijn ademhaling meer naar mijn buik ging.
De band die ik voelde rond mijn borstkas en de pijn die ik voelde op de plaats van mijn lever werd met ieder ademhaling minder. Door de rust en het ademen naar mijn buik kwam ook verdriet boven. Ik vocht even tegen mijn tranen maar bedacht  me dat vechten hiertegen averechts zou werken. Dus ik liet mijn tranen maar stromen.
Op de vraag van Margot wat het verdriet was, antwoordde ik (na enig aarzelen omdat ik me ervoor schaamde) dat ik me vaak zo alleen voelde. Niet alleen het alleen zijn. Ik heb ook vaak het gevoel alles alleen te moeten doen. (Anderen vragen mij te helpen, vind ik moeilijk. Ik wil niet dat men mij een Lastpak vindt. Dit schrijf ik nu op maar ik kon dit tijdens de sessie niet zeggen.)
Margot vroeg mij het verdriet toe te laten. Dit deed ik en ik merkte dat het daardoor minder zwaar werd.
Toen ik na de sessie uit de stoel opstond, voelde ik mij heel anders.
Ik stond meer op mijn voeten (krachtiger), mijn bekken wat niet langer naar voren gekanteld en ik stond in lijn. Ik voelde mij één geheel. De suggestie van Margot om hardop te zeggen ‘ ik ben een vrouw uit één stuk’ kon ik vanuit mijn hart zeggen. Ik voelde mij krachtig en voel mij nu krachtiger.

30.09. 2013 Vrouw van 43:
“Geregeld ervaar ik spanning in mijn lichaam, waardoor mijn bovenrug vast gaat zitten. Ik gebruikte de stoel  van Margot om te onderzoeken in hoeverre ik deze spanning los zou kunnen laten door ontspannen, speels en ruimhartig te zijn.
Zittend op de stoel ervoer ik in eerste instantie een beklemmend gevoel in mijn bovenlichaam en had ik weinig ruimte om te ademen. Dit ontwikkelde zich tot kracht en zwaarte om te aarden. Toen ik uit de stoel opstond, liep ik sterk en krachtig door de ruimte. Samen met Margot kwam ik tot de conclusie dat dit ‘aarden’ mij de stevigheid geeft, die dient als basis om speels, ontspannen en openhartig te kunnen zijn. Dit gevoel wil ik graag vasthouden in de toekomst om vaker in te kunnen zetten!”