We hebben ons vaak aangepast en aan de verwachtingen van anderen in onze omgeving of ingepast aan of opgepast voor bepaalde regels. Of we hebben daar weerstand tegen, maar houden dit nog steeds vast. We hebben onbewust verwachtingen en beelden overgenomen; handelen en reageren, zonder dat we dit beseffen, daar nog steeds op. Bepaalde gedachten of gevoelens ervaren we als lastig. We stoppen ze daarom weg of in de schaduw. Echter alles wat gevoel is, dient ons; ook als we bang, boos, bedroefd of onzeker zijn. Soms blijven we hangen in de door onze omgeving geaccepteerde rollen: De held, (flink, stoer en sterk) of een harde werker zijn, een lieve moeder of dochter zijn. Of de rollen die juist rebelleren, omdat ze tegen onze vroegere omgeving zijn, of vechten om de macht zoals de strijder, die constant de spanning opvoert. Of we laten ons nog steeds onderdrukken, en voelen ons machteloos. We zijn gewend aan die delen in ons en zijn er in gaan wonen. Dit kan ten koste gaan van andere gevoelens en mogelijkheden. Je kunt er ziek van worden.
Bij Voice Dialogue fungeert het ego als de bestuurder of regisseur van de diverse stemmen die we in ons hebben, een bestuurder die al haar of zijn stemmen accepteert. Helaas doet het ego dat niet altijd, omdat het zich vasthoudt aan aangeleerde normen, waarden en verboden. We zetten de stemmen of rollen in onszelf, die blokkeren maar ook die stimuleren, in het licht en gaan er met het ego een dialoog mee aan. Deze stemmen worden bij Voice Dialogue deelpersoonlijkheden genoemd. Door de deelpersoonlijkheden letterlijk in de ruimte te plaatsen, ze fysiek neer te zetten, te ervaren en uit te laten spreken, ontstaat er een mentaal, fysiek en gevoelsmatig bewustzijn.
Je gaat merken dat sommige stemmen van ons zelf te weinig (adem)ruimte krijgen, waardoor andere stemmen gaan domineren.
De angst gaat juist opspelen en domineren als het niet (h)erkent wordt of/en nooit een uitlaat krijgt.
Soms zit er onder veel bravoure juist angst. Het doel is (h)erkenning en acceptatie van alles wat je in je hebt. We geven de deelpersoonlijkheden een optimale plaats in het leven door ze op het juiste moment in te zetten, want alles heeft een kwaliteit, zowel de held als het slachtoffer. Je kunt een slachtoffer blijven als je daarvan onbewust bent en passief naar de ander blijft wijzen. Maar als je af en toe best een beetje zielig mag zijn, dan kun je er mee gaan spelen waardoor je die Zielige in jou leert kennen en er soms zelfs humor tegenover kunt zetten. De angst kan ons waarschuwen bepaalde dingen niet of zorgvuldiger te doen. Onzekerheid laat aftasten, waardoor we meer zekerheid krijgen.
Met een of meestal meerdere deelpersoonlijkheden wordt een dialoog gevoerd. Zo kan de diepere betekenis worden ervaren en delen kunnen zich herkend en erkend voelen.
Op deze wijze kun je jouw eigen bespeler worden die zich verantwoordelijk voelt van de emoties die je zelf creëert, in plaats van dat je wordt bespeeld door schijnbaar innerlijke tegenstrijdigheden. Ook door domweg te accepteren dat het leven soms of vaak best tegenstrijdig is.
Je krijgt hierdoor bewustzijn op het onderscheid tussen het HEBBEN en het ZIJN in jezelf. Door een lichaam/emotie te hebben, maak je meer afstand. Door een lichaam/emotie te zijn, ben je er meer mee geassocieerd. Beide zijn mogelijk en, afhankelijk van de situatie, ook nodig. Het gaat om:
Liefdevolle acceptatie van alles wat je in je hebt om dat in jouw eigen tijd een plaats te geven.
Deze vrijheid en verantwoordelijkheid ligt binnen jezelf.
Met als doel te worden wie je in werkelijkheid bent.
Zie ervaringsverslagen
