De Psyche
Vrijheid en zelfverantwoordelijkheid horen bij elkaar. Hierbij hoort het besef dat je door eigen keuzes en waarnemingen jouw eigen werkelijkheid creëert. Een behandeling van mij duurt 2 uur. Eerst wordt er gepraat over hoe het met je gaat. Soms is een luisterend oor al genoeg om weer rust in jezelf te krijgen. Daarna laat ik mensen staan en ijken we in het lichaam waar we daarvoor over gesproken hebben, om in de eigen kracht en de neutraliteit te komen. Het neutrale staan is een staan zonder inspanning, de botten dragen, je kunt open gaan staan als een ware observator voor alles wat er in je omgaat. Eerst wordt het waarnemingsvermogen gestimuleerd, hoe sta je dagelijks meestal en wat wil jou dat zeggen.
Daarna kunnen diverse technieken volgen. Een van de technieken is Voice Dialogue waarin je via lichaamswaarneming juist niet neutraal staat en je jezelf kunt associeren met verschillende rollen of stemmingen in jezelf. Deze toestaan en laten spreken, zodat je ze leert kennen. Vervolgens kun je er meer afstand van maken of de emoties beter aansturen. Gedissocieerd of geassocieerd zijn wordt dan afhankelijk van de keuze die je wenst te maken. We hebben nu eenmaal gevoelens en emoties die kunnen komen en gaan als de golven van de zee. De kunst is om een balans te vinden tussen toelaten en afstand nemen. Als je je ermee identificeert, dan ben je de emoties geworden, dan lijkt het een eindeloze zee waar je in kunt verdrinken. Bij het ontkennen van emoties, ze te verbieden of weg te stoppen, zul je merken dat ze eigenlijk worden versterkt, dan komt er lading op, waardoor je heel onbeheersbaar of explosief kunt worden. Of emoties worden weg gerationaliseerd of verdoofd, dan kan alles vlak worden of onverschillig. Door emoties niet te voelen kan er sprake zijn van de 7 V’s: Vechten, Vluchten, Verbieden, Verdoven, Vermijden Vriezen en Verleiden. Dit kan in de opvoeding worden meegegeven.
Door emoties op te merken en te gebruiken ontstaat er meer keuzevrijheid, de ruimte en afstand bieden minder identificatie of verknoping in jezelf of met je omgeving.
Voor het bewustzijn van de integratie tussen denken, doen en voelen is zelfacceptatie nodig zodat je aanvaart wat je denkt, voelt en wat je doet. Door waar te nemen wat jouw overtuigingen en intenties zijn, die onder emoties liggen en jouw doen en voelen inkleuren, krijg je het stuur in handen om je zelf te beheren. Onbewust kun je weerstand hebben voor wat je voelt, of angst hebben voor de angst. Je wilt dan liever niet voelen. Je kunt gevoel dan weg relativeren, of compenseert de gevoelsarmoede die kan ontstaan door heel hard te gaan werken. Of verslaafd worden aan mensen, drugs of alcohol. Soms houdt het lichaam of de geest dit niet meer vol en geven jou een sein te stoppen. Als we niet luisteren, wordt het teken, de angst, de pijn of het verdriet, groter tot we er ziek van worden. We kunnen dan pijnstillers nemen of naar de dokter gaan. We kunnen de genezing buiten ons zoeken maar beter zelf aan de slag gaan, door er contact mee te maken.
Door ziek te zijn, krijgen we de tijd om te herstellen. Onze leefwijze anders instellen. Zodat er weer balans komt tussen het lichaam en de psyche. Hierbij ga ik uit van het feit dat wij zelf onze grootste genezers zijn. We kunnen de klachten zien en ervaren als tekens zodat ze een betekenis krijgen in ons leven en we ze in krachten kunnen veranderen. Ik daag je uit om deze overtuiging aan te nemen.
